Zastanawiacie się jakie zastosowanie może mieć piołun w kosmetyce?
Cechą charakterystyczną piołunu jest wyjątkowo gorzki smak. Opowiadają za niego absyntyna, artabsyna, anabsyntyna, należące do laktonów seskwiterpenowych. Oprócz nich ziele zawiera flawonoidy (np. artemetynę), garbniki, sole mineralne (sporo potasu) i kwasy organiczne oraz olejek eteryczny. Olejek eteryczny zawiera kilkadziesiąt składników, aktywnych. Warto wymienić tujon i tujol – związki te w dużym stężeniu mają działanie psychoaktywne i to one powodowały legendarną moc absyntu. Składnikiem olejku jest też chamazulen, nadający mu charakterystyczną zieloną barwę. Stwierdzono też występowanie takich składników, jak myrcen, felandren, a-pinen, p-cymen, kadinen, bisabolen, limonen, ß-kariofilen, nerol, kamfora.
Ta kombinacja składników aktywnych powoduje, że piołun ma wiele cennych właściwości leczniczych. Od dawien dawana stosowany jest jako lek w dolegliwościach trawiennych, ponieważ substancje gorzkie oraz flawonoidy i garbniki, działają żółciotwórczo, żółciopędnie i rozkurczowo. Hipokrates zalecał nalewkę z piołunu w leczeniu żółtaczki.
Olejek eteryczny z piołunu z kolei wykazuje działanie przeciwzapalne , bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne . Działa odkażająco, przyspiesza gojenie owrzodzeń i ran. W medycynie ludowej wykorzystywany był także w walce z pasożytami skóry.
Antybakteryjne działanie ekstraktu z piołunu i charakterystyczny zapach dobrze współgrający szczególnie z liniami zapachowymi przeznaczonymi dla mężczyzn, czyni z niego idealny składnik dezodorantów i mydeł oraz żeli pod prysznic.
Piołun ma także właściwości tonizujące – koi skórę i łagodzi podrażnienia. Ze względu na zawartość chamazulenu działa również antyalergicznie. Ponadto wykazuje także działanie antyoksydacyjne.
Inną interesującą właściwością tej rośliny jest to, że mimo braku saponin ma właściwości myjące, usuwa brud, smary i tłuszcz.
